Sympozjum Prawo upadłościowe i restrukturyzacyjne w praktyce – zmiany 2020/2021

Piotr Zimmerman – starszy wspólnik, radca prawny, doradca restrukturyzacyjny w kancelarii prawnej Zimmerman i Wspólnicy. W latach 1999-2002 orzekał w Wydziale Gospodarczym, w sekcji upadłościowo-układowej Sądu Rejonowego w Szczecinie. W tym czasie prowadził postępowania upadłościowe oraz pełnił funkcje sędziego komisarza w postępowaniach upadłościowych znaczących spółek regionu. W latach 2003-2006 przewodniczył Wydziałowi do spraw Upadłościowych i Naprawczych Sądu Rejonowego dla m.st Warszawy w Warszawie oraz pełnił funkcję sędziego komisarza i orzekał w sprawach upadłościowych toczących się w tym wydziale. W 2005 roku jako Wiceprezes Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy oraz Pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości ds. zniesienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy oraz utworzenia w to miejsce Sądów Rejonowych dla m.st. Warszawy, dla Warszawy Woli oraz Warszawy Żoliborza, przeprowadził procedurę podziału największego sądu rejonowego w Polsce. W latach 2005-2006 orzekał także w Wydziale XXIII Gospodarczym Odwoławczym Sądu Okręgowego w Warszawie, rozpoznając w II instancji sprawy gospodarcze, upadłościowe i rejestrowe. W latach 2007-2010 współpracował z kancelarią Wardyński i Wspólnicy, najpierw jako starszy doradca a następnie jako wspólnik. Brał udział w konsultacjach przed wejściem w życie prawa upadłościowego i naprawczego z 2003 r. W roku 2006 uczestniczył w pracach Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości przygotowującej projekt gruntownej nowelizacji Prawa upadłościowego i naprawczego. Interesuje się prawem konstytucyjnym i wpływem konstytucji na zakres uprawnień podmiotowych, realizowanych w postępowaniu sądowym. Był autorem pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności art. 172 prawa upadłościowego z 1934 r. z Konstytucją, odpowiedź na które stała się podstawą do całkowitej zmiany tego uregulowania w nowym prawie upadłościowym i naprawczym. W 2007 roku, jako pełnomocnik skarżącego, skutecznie doprowadził do uznania przez TK, iż regulacje ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, niepozwalające kandydatowi na sędziego odwołać od decyzji o nieprzedstawieniu jego wniosku o powołanie Prezydentowi RP, są niezgodnie z Konstytucją.