Prosta polszczyzna w urzędzie i kultura komunikacji elektronicznej

Poprawność gramatyczna oraz ortograficzno-interpunkcyjna:

• Zapoznanie z podstawowymi elementami wzorcowego tekstu urzędowego.
• Ortografia (użycie wielkich i małych liter, pisownia łączna i rozdzielna, pisownia partykuły przeczącej nie), najnowsze zmiany w zakresie ortografii, zapis liczb, dat, nazw i tytułów aktów prawnych, zasady przywoływania ustaw i rozporządzeń) oraz interpunkcja.
• Odmiana wyrazów kłopotliwych (m.in. odmiana nazwisk).
• Składnia – związek zgody, związek rządu, zasady używania wyrazów funkcyjnych, szyk wyrazów w zdaniu, użycie imiesłowowych równoważników zdań.
• Kompozycja zdania złożonego – głównie zasady porządkowania treści, skróty składniowe.
• Skróty i skrótowce w zdaniu – skrótowce naruszające normę, różnica między skrótem a skrótowcem.

Poprawność leksykalno-stylistyczna i etykieta językowa:

• Dobór wyrazów i związków frazeologicznych – zgodność ze znaczeniem, zharmonizowanie z kontekstem, wieloznaczność, użycie synonimów, łączliwość.
• Ekonomiczność treściowa (pleonazmy i tautologie), szablon językowy, wyrazy nadużywane.
• Styl tekstów urzędowych – cechy stylu komunikatywnego a styl ciężki, struktury opisowe i rozwlekłe, nieuzasadniona podniosłość, nieuzasadniona potoczność.
• Zasady prostego języka w korespondencji oficjalnej.
• Spójność i kompozycja tekstu.
• Najnowsze polskie słownictwo (m.in. zapożyczenia, wyrazy modne).
• Korespondencja oficjalna (maile, pisma urzędowe) – struktura, budowa i standaryzacja tekstu, zwroty grzecznościowe, formuły rozpoczynające i kończące.
• Prawidłowe pod względem technicznym rozmieszczenie tekstu w piśmie urzędowym.
• Zasady
• Tytulatura – sposoby zwracania się w mowie i w piśmie do osób pełniących funkcje publiczne.
• Profesjonalny sposób reprezentowania urzędu.